De Drinkwaterwet, die de oude Waterleidingwet uit 1957 vervangt, biedt de kaders waarbinnen de drinkwatervoorziening in ons land is geregeld. Deze wet omvat regels en kaders voor een duurzame veiligstelling van de drinkwatervoorziening en legt ook de taken van drinkwaterbedrijven vast. Ontdek in dit artikel alles over drinkwaterwet.
Zoals hierboven aangegeven omvat de Drinkwaterwet regels en kaders voor een duurzame veiligstelling van de drinkwatervoorziening. Daarnaast legt de Drinkwaterwet ook de taken van drinkwaterbedrijven vast. Daarbij staan een hoge kwaliteit van het drinkwater en de leveringszekerheid (ook in crisisomstandigheden) voorop.
Het overheidseigendom van drinkwaterbedrijven, zoals dit in 2004 is vastgelegd in de oude Waterleidingwet, blijft bestaan. Hiermee is geregeld dat alleen de overheid gerechtigd is drinkwater te leveren, tenzij voor een collectief drinkwatersysteem een ontheffing is verkregen van de minister.
De Drinkwaterwet verplicht de drinkwaterbedrijven om een leveringsplan op te stellen en voorziet daarnaast in een onderlinge prestatievergelijking tussen drinkwaterbedrijven. Het toezicht op naleving van de wet ligt bij de VROM-inspectie.
De Drinkwaterwet regelt ook dat alleen het drinkwaterleidingbedrijf het leidingnetwerk mag exploiteren. Bovendien stelt de wet dat de eigenaar van een waterleidingbedrijf een leveringsplicht heeft.
In bijzondere gevallen kan het drinkwater binnen een bepaald gebied (verder) worden gedistribueerd door een andere partij dan het drinkwaterbedrijf. Er is dan sprake van een zogenoemde ‘collectieve watervoorziening’. In geval van levering van leidingwater door een collectieve watervoorziening, draagt degene die dat water ter beschikking stelt aan derden, zorg voor de deugdelijkheid van dat water. De gevallen waarin sprake is van een collectieve watervoorziening zijn in de wet gespecificeerd.
De wet stelt dat de overheid zorgdraagt voor de openbare drinkwatervoorziening. De eigenaar van een waterleidingbedrijf moet daarbij tarieven en voorwaarden hanteren die redelijk, transparant en niet discriminerend zijn. Een kostendekkende tariefstelling vormt het uitgangspunt. In die tariefstelling zitten niet alleen de kosten van de productie van drinkwater, maar ook de investeringskosten van de leidinginfrastructuur en kosten voor de financiering daarvan. Om kostenefficiënt werken te bevorderen, is de onderlinge prestatievergelijking wettelijk verplicht gesteld. Deze benchmark dient een aantal doelen: het verbeteren van de bedrijfsvoering door van elkaar te leren, het bevorderen van transparantie en het afleggen van publieke verantwoording
In het Waterleidingbesluit dat onder de Drinkwaterwet valt, zijn technische, hygiënische, geneeskundige en administratieve uitvoeringsmaatregelen vastgelegd. Zo is onder meer geregeld dat de temperatuur van het drinkwater bij een tappunt niet hoger dan 25 °C mag zijn. In de Drinkwaterwet is niet gesteld dat het drinkwaterleidingbedrijf ook verantwoordelijk is voor de bluswatervoorziening.
Geïnteresseerd in theorie over kabels en leidingen? Download dan het Boek Inleiding Kabels en Leidingen van het COB. Het COB is een netwerkorganisatie gericht op het verzamelen, ontwikkelen en ontsluiten van kennis over en gerelateerd aan ondergronds ruimtegebruik.
Heb je verder interesse in andere wetgeving? Lees dan hier meer over de Elektriciteitswet en hier meer over de Gaswet.
Stel hier jouw vraag over grondroeren, dan beantwoorden wij jou deze persoonlijk zo snel mogelijk!